De leerlingenkamer

Nijdig liep ik naar de leerlingenkamer. Waarom deed iedereen toch zo flauw vandaag?
Ik opende zo woest de deuren dat ze tegen de muren knalden. Het kon me niks schelen. Kwaad ging ik op de bank voor het vuur zitten. Ik hoorde het vuur. Ik ontspande me. Op momenten dat ik even alleen was ontspande ik me altijd. Het was heerlijk om even alleen te zijn. Ik moest lachen om het vuur. Het was grappig om te zien hoe het zich telkens weer veranderde. Ik had geleerd bij scheikunde dat het onderin de vlam altijd het heetst was, want daar kwam er weinig of geen zuurstof bij. Ik genoot altijd van de tijd dat ik even alleen was. Nu dus ook. Ik trok mijn benen onder me, pakte een boek en begon te lezen. ,,Maar liefste, je kunt niet gaan! Laat me niet alleen! las ik. Bah, saai boek. Ik pakte een boek met de titel: Volg je hart... Ik las de achterkant. Kim heeft altijd problemen. Het is uit met haar vriendje, haar droom is kapot doordat haar broertje op de Hoge School zit en haar beste vriendin is verhuisd. Kim probeert haar leven weer op te bouwen. Ze ziet een leuke jongen maar ze heeft zichzelf beloofd nooit meer om te kijken naar jongens. Ze krijgt een goede baan aangeboden. Het is Kim's droombaan, maar het is ergens aan de andere kant van Nederland. Maar die leuke jongen spookt ook nog steeds door haar hoofd. Ze staat voor een moeilijke keus: Haar hart volgen en bij de jongen blijven of haar droombaan krijgen en veel geld verdienen... Dat leek me wel een boeiend boek. Ik sloeg het boek open op de eerste bladzijde en begon te lezen. Algauw vergat ik de wereld om me heen en las het boek alsof ik er zelf bij stond en ernaar keek.